Το ραντεβού με τους εθελοντές της ΕΟΔΠΗ είχε κλειστεί για το απόγευμα του Σαββάτου 19 Αυγούστου. Ανεβαίνοντας στο φυλάκιο στο τέρμα της οδού Νεύτωνος, παρατηρούσες μια κινητικότητα η οποία ωστόσο δεν υποδήλωνε άγχος, αλλά μια ρουτίνα προετοιμασίας. Το «4άρι» της επόμενης ημέρας έπρεπε να βρει έτοιμα τα πληρώματα και τον εξοπλισμό, ενώ ανά πάσα στιγμή γνωρίζαμε πως η συνέντευξη μπορεί να διακοπεί εάν υπήρχε κλήση για πυρκαγιά.
Οι εθελοντές μας υποδέχτηκαν με ένα μεγάλο χαμόγελο και αφού γνωριστήκαμε, καθίσαμε στον μεγάλο τραπεζόπαγκο, με φόντο τον Υμηττό, με τη συνέντευξη να ξεκινά πριν καλά-καλά ανοίξουν τα μικρόφωνα. Η λαχτάρα των εθελοντών να εξιστορηθούν αυτά που έχουν ζήσει ήταν τόσο μεγάλη, που μια σελίδα δεν είναι αρκετή για να τα αποτυπώσει.
Η ΕΟΔΠΗ δημιουργήθηκε το 1999, ένα χρόνο μετά από τη φονική πυρκαγιά του 1998. Όπως εξηγεί η εθελόντρια της ΕΟΔΠΗ Μαρία Αρβανίτη, ο Δήμος και κάποιοι πολίτες ξεκίνησαν αυτή την πρωτοβουλία, δημιουργώντας το πρώτο φυλάκιο σε ένα τροχόσπιτο. Μέσα από μια πορεία προσφοράς χρόνων, το 2017 η ΕΟΔΠΗ πήρε τη σημερινή της μορφή και ονομασία, ενώ έχει ενταχθεί και στο επίσημο μητρώο πολιτικής προστασίας. Η ομάδα αριθμεί περίπου 85 εγγεγραμμένους εθελοντές, με τους πλήρως ενεργούς να ανέρχονται σε 45.
«Σκληρή Δουλειά Και Απαιτητική Προετοιμασία»
Όπως περιγράφει ο Σταμάτης Βογιατζόπουλος, επικεφαλής της Εθελοντικής Ομάδας Δασοπροστασίας & Πυρόσβεσης Ηλιούπολης, η δουλειά του εθελοντή σημαίνει απαιτητική εκπαίδευση και προετοιμασία. «Κάθε χρόνο εκπαιδευόμαστε σε ειδικά σεμινάρια που διοργανώνονται τόσο από το Πυροσβεστικό Σώμα, όσο και από τη σχολή πολιτικής προστασίας, αλλά και με δράσεις εκπαίδευσης που οργανώνουμε μόνοι μας» αναφέρει ο κ. Βογιατζόπουλος, επισημαίνοντας πως η διαδικασία και η εκπαίδευση που απαιτείται για να γίνει κάποιος εθελοντής δασοπυροσβέστης, πλέον απαιτεί αρκετό χρόνο, καθώς και έναν συνδυασμό θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης. Ο λόγος είναι πως η ΕΟΔΠΗ, πέρα από τη δασοπυρόσβεση, έχει επιλέξει να διαθέτει τεχνογνωσία σε πληθώρα συμβάντων πολιτικής προστασίας, όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τα αστικά συμβάντα, γεγονός που απαιτεί μακρά προεργασία και γνώση. Το έργο των εθελοντών βασίζεται στις διαδικασίες, όπως εξηγεί η Μαρία Αρβανίτη: «Ο καθένας μας, εδώ, έχει τον δικό του ρόλο σε κάθε βάρδια. Άλλος είναι στο τηλεφωνικό κέντρο και τις κάμερες, άλλος είναι ο οδηγός που είναι υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία των οχημάτων και του εξοπλισμού κ.ο.κ» και συμπληρώνει: «Σε κάθε συμβάν, θα είμαστε έτοιμοι σε 3 λεπτά, επάνω στο όχημα και καθοδόν, ακριβώς επειδή γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνει ο καθένας. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί κερδίζουμε πολύτιμο χρόνο».
«Έβαλα Τα Κλάματα Στην Πυρκαγιά Του 2015»
Η συζήτηση ήρθε από μόνη της στην τελευταία μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε την Ηλιούπολη, το καλοκαίρι του 2015. Οι εθελοντές περιγράφουν τις δραματικές ώρες που έζησαν, με μια φωτιά που ξεκίνησε από τον Καρέα και έκαψε σχεδόν το 85% του πρασίνου που βρίσκονταν στη μεριά της Ηλιούπολης. «Θυμάμαι πως σώσαμε οριακά το φυλάκιο που είμαστε σήμερα και μιλάμε», αναφέρει ο Γιώργος, εθελοντής της ΕΟΔΠΗ, και συμπληρώνει: «Κάηκε το τροχόσπιτο που χρησιμοποιούσαμε ως πρώτο φυλάκιο, αλλά καταφέραμε και σώσαμε τις εγκαταστάσεις μας την τελευταία στιγμή».
Από την άλλη πλευρά, ο Σταμάτης θυμάται τα συναισθήματα απόγνωσης που τον είχαν πλημμυρίσει: «Ήμουν στο μέτωπο πάνω από 12 ώρες, μέχρι που ήρθαν συνάδελφοι μου για να με αντικαταστήσουν για να πάω για ξεκούραση. Όταν ξύπνησα, βγήκα στη βεράντα του σπιτιού μου και είδα όλο το βουνό καμένο. Ξέσπασα σε κλάματα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου», αναφέρει.
Η Ελπίδα Για Έναν Νέο, Πράσινο Υμηττό
Όπως αναφέρουν οι εθελοντές, τον τελευταίο χρόνο το κομμάτι του Υμηττού που ανήκει στην Ηλιούπολη έχει αρχίσει δειλά-δειλά να πρασινίζει ξανά. «Χρειάζεται υπομονή και επιμονή» αναφέρουν στην Ηλιοτυπία, τονίζοντας πως πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία οποιαδήποτε άλλη πυρκαγιά. Ένα τέτοιο γεγονός θα καταδίκαζε την ανάπλαση του πρασίνου ίσως και για πάνω απο μία δεκαετία.
Η συζήτησή μας φτάνει στο τέλος της, με μια φράση που πρέπει να μπει καλά στη συνείδηση όλων μας: «Το βουνό είναι το σπίτι μας και πρέπει να το προστατεύσουμε με κάθε τρόπο». Οι εθελοντές της ΕΟΔΠΗ είναι οι φύλακες άγγελοι μιας πόλης 80.000 κατοίκων και ενός βουνού που αποτελεί έναν από τους τελευταίους πνεύμονες του λεκανοπεδίου. Είναι χρέος όλων μας να στηρίξουμε με κάθε τρόπο.
