Παρακολουθώντας το δημοτικό συμβούλιο της 17ης Μαρτίου πήρα ένα μάθημα αξιοπρέπειας.
Μία συμβασιούχος που προσελήφθη στον Δήμο ενμέσω πανδημίας, πήρε το μικρόφωνο ζητώντας τα αυτονόητα, τα οποία δυστυχώς- έχουμε ξεχάσει: «Μία αξιοπρεπή δουλειά και μια αξιοπρεπή ζωή», εκφράζοντας παράλληλα το παράπονό της για τον πόλεμο λάσπης κατά των εργαζομένων μέσα από συγκεκριμένα δημοσιεύματα.
Οι αποκαλούμενοι «συμβασιούχοι COVID» είναι Ηλιουπολίτες που μέσα από τον μόχθο τους άλλαξαν την εικόνα της πόλης. Όχι απλά επειδή έκαναν καλά τη δουλειά τους, αλλά επειδή είναι συμπολίτες μας, που αγαπούν και πονάνε την πόλη τους. Είναι γείτονες, φίλοι, κομμάτι της κοινωνίας στην οποία ζούμε και είναι επιφορτισμένοι με ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο.
Η μονιμοποίησή τους δεν είναι σε καμία περίπτωση «ρουσφέτι». Αντίθετα, είναι επιβεβλημένη, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε υπηρεσίες καθαριότητας και πρασίνου στην πόλη. Οι «συμβασιούχοι COVID» έδωσαν ανάσα ζωής στις υποστελεχωμένες δημοτικές υπηρεσίες και οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο πλευρό τους, καταδικάζοντας κάθε αήθη επίθεση εναντίον τους. Η παραμονή τους στον Δήμο μας αφορά όλους.
